دست خط

شاید نوشتن ماها تو وبلاگمون واسه خیلی ها مسخره بیاد

بگن خوب که چی

شادی ها و عزاهاتون رو جار میزنید

ادمها گاهی مجبورند به نوشتن 

گاهی که کسی نیست تا باهاش حرف بزنند 

کسی رو ندارند درکشون کنه 

کسی رو ندارن حتی تو شادیهاشون باهاشون شریک بشه 

پناه میبرن به گوش های مجازی

به دوستهای مجازی

ادمهایی که نشناسنشون 

ادمهایی که از اعتمادشون سو استفاده نکنند 

یا ادمهایی که از غمشون شاد نشن 

اصلا شایدم هیچکسی نخونه این مطالب رو 

ولی وقتی مینویسی 

ی درد رو از سینت کشیدی بیرون

با کاغذ تقسیمش کردی

یا با فضاهای مجازی

مهم این دیگه اون درد به سینه ات فشار نمیاره 

سبک میشی...

ادمها از تنهایی هاشون به نوشتن پناه میبرن 

بهشون گیر ندید...

گلایه...